Η ψυχοθεραπεία παιδιών διαφοροποιείται εντελώς από αυτή των ενήλικων. Τα παιδιά δύσκολα εμπλέκονται στη διαδικασία παραγωγής λόγου, και ακόμη και αν ορισμένα από αυτά έχουν τις λεκτικές δεξιότητες να το πράξουν, δεν θα μοιραστούν κάτι σημαντικό ή θα βαρεθούν πολύ εύκολα.

Στη ψυχοθεραπεία των παιδιών κύριο εργαλείο αναδεικνύεται το παιχνίδι, που ούτως ή αλλιώς συνιστά το κύριο μέσο έκφρασης, ανάπτυξης και πειραματισμού των παιδιών.στο πλαίσιο της θεραπευτικής σχέσης γίνεται συστηματική χρήση των αλληλεπιδράσεων που αναπτύσσονται ανάμεσα στο θεραπευτή και το παιδί κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού, προκειμένου το παιδί να υποστηριχθεί σε ψυχοκοινωνικό επίπεδο, με στόχο τόσο την υγιέστερη ανάπτυξη όσο και την επίλυση προβλημάτων.

Η εφηβεία, το αναπτυξιακό στάδιο των αλλαγών και των κρίσεων, από κάποιους εφήβους αντιμετωπίζεται ευκολότερα αλλά για άλλους συνιστά μεγάλη πρόκληση με σοβαρές κοινωνικοσυναισθηματικές επιπτώσεις.

Οι έφηβοι συνήθως αναζητούν υποστήριξη για θέματα που σχετίζονται με την οικογένεια και τους φίλους, για τυχόν δυσκολίες που έχουν με δύσκολα συναισθήματα όπως ο θυμός. Επίσης, πολύ συχνά εμφανίζουν συμπεριφορές που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου, όπως αυτοτραυματισμοί, καταθλιπτική συμπεριφορά, κρίσεις πανικού, αυτοκτονικές σκέψεις.

Η ψυχοθεραπευτική διαδικασία με τους εφήβους αντλεί στοιχεία τόσο από την ψυχοθεραπεία παιδιών όσο και από την ψυχοθεραπεία ενηλίκων και ο θεραπευτής προσαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε εφήβου.